Deze morgen kleden we ons niet zomaar aan, nee we gaan golfen op de baan van Turangi. Nog wel op de verjaardag van ons Joke die voor de familie van Tineke de aanstichtster is van hun golfverslaving. Als we op de baan aankomen worden we begroet door een lieve vrouw die het heel jammer vindt dat we geen affiliate leden zijn. Nee, we zijn van golfclub Riel en daar heeft ze nog nooit van gehoord. Dus wordt dat voor de negen holes die we willen lopen, op de kop af 50 nzd. En of ze een pie in de oven moet klaar maken voor als we terug zijn van de ronde? Awesome! We mogen een trolley lenen, voor niets. En als we er achter komen dat onze 7 voor een linkshandige speler is, kunnen we die omruilen voor een rechtshandige. Awesome!
De baan is precies wat Tineke zich wenst. Niet teveel zandbunkers, geen waterpartijen waar je over heen moet zien te komen, mooie oude bomen en perfect bijgehouden greens. Het weer is ook goed, niet koud en niet te warm.
Na afloop liggen de sleutels van de camper nog in het kantoor. En de vriendelijke dame is er met een golfkarretje vandoor om de toiletten schoon te maken. Maar niet zonder ons te vragen of we van haar nog wat nodig hebben. Als ze uit zicht is, weten we het! De sleutels! Een man, geboren december 1949, opent het kantoor en overhandigt de sleutels. Hij is geboren op het Zuidereiland en glundert als we zeggen hoeveel we daarvan genoten hebben. Hij is 52 jaar getrouwd, zijn vrouw komt van Turangi en wil daar voor geen goud van de wereld weg. Hij wacht het maar af, je weet maar nooit.
Na het golfen vertrekken we via Taupo naar Rotorua. Onderweg bij het Two Mile Reserve lunchen we aan het Lake Taupo.
We vervolgen onze reis, rijden door Taupo en slaan links af naar de Craters of the Moon. Het is 4:50 pm, om 5 uur mag je het park niet meer in en om 6 uur moet je buiten staan. De dame van de kaartverkoop zegt dat ze in de gaten houdt wie er nog op de parking staat maar dat we wel op moeten schieten. De extra lus is misschien te veel. Maar wij, wij gehard in onze tocht van gisteren, gaan voor het volle parcours! En we genieten van de fumerolen, kraters en speciale natuur die kans ziet in zo’n omgeving te overleven.
En verder gaat de reis, door dit geothermische gebied. Overal thermal valley’s en heetwater bronnen. Een bordje Waiotapu verleidt ons tot een extra lusje. Bij een One Way Bridge over een beekje staan auto’s langs de kant van de weg en wij parkeren ook. In het beekje is het water heel warm, bijna te heet. Een tiental mensen vermaakt zich zittend in een poel. Twee hebben groenachtige grond op hun gezicht gesmeerd. Helaas is het laat en hebben we de zwemkleding niet aan.
We komen tegen dat het donker wordt aan bij ‘Blue Lake’. Allemaal jonge mensen, veel Fransen. Als we terug komen van een ommetje staat de ranger met zijn dochter voor de deur voor de 20 nzd overnachtingsvergoeding. Eindhoven kent hij, in juni is hij met het hele gezin in Nederland, in Utrecht. We proberen vanavond voor de eerste keer de douche in de camper. Het water is heet, dus goed. Het water loopt niet allemaal weg want we staan een heel klein beetje scheef de verkeerde kant heen voor de afvoer.