Gisteren was het een golf- en reisdag. We bezochten, op de ladies ochtend, de lokale golfclub van Coromandel city. We arriveren iets na 11, na eerst nog twee leuke gesprekken gevoerd te hebben. De laatste tijd ontmoeten we mensen die echt lang op stap zijn. Een Frans stel met 3 kinderen van 10,8 en 6. Al 3 maanden onderweg met als volgende doel Australië en daarna Zuid Oost Azië. De kinderen krijgen van moeder les en gaan dus elke dag naar school. Vandaag een Duits stel met twee kinderen. De jongste begint net te lopen. De ouders hebben een oude camper gekocht die ze bij vertrek weer verkopen. De bumper was roestig en wordt vakkundig grijs gespoten. En de buitenspiegel krijgt ook een spuitbeurt. 6 maanden onderweg, in April gaan ze naar de Verenigde Staten. Ze kunnen het onder meer betalen omdat ze hun huis gunstig konden verhuren. Hij zegt dat hij ‘pleite’ is bij thuiskomst maar het was wel de beste beslissing die ze gemaakt hebben.

Van de 9 holes van golfbaan in Coromandel zijn er drie buiten gebruik. De aanwezige dames wijzen ons daar meermaals op. Na ons eerste rondje worden we door Lynn uitgenodigd voor een kopje koffie in het clubhuis. Gezellig. We lunchen daarna en vervolgen met de tweede ronde. Na afloop kan je op de club douchen. Fris gewassen vertrekken we richting Thames. We stoppen op een Freedom Camping, gratis aan zee, tussen Coromandel en Thames. Hoewel liggend naast de doorgaande weg en naast een in potentie jengelend kind, slapen we scheef maar toch goed. Vandaag staan we weer aan zee in een park in de buurt van Auckland voor 16 nzd. In eerste instantie alleen, later sluiten nog 4 campers aan. Heerlijk rustig, frisse lucht en net geluncht: het recept voor een middagslaapje. Als we weer op de been zijn doe ik de financiële afwikkeling van dit verblijf. Meteen daarna komt een vrouwelijke ranger langs om te zien of de betaling is gelukt. Dat kan alleen via internet en ik was er dus net mee klaar. ‘Fluitje van een cent’, zeg ik. Ze is een beetje verbaasd dat het oudere mensen lukt. Ik ben verbaasd dat ik er als oudere uitzie! Of ik dan die jonge Duitse mensen kan verder helpen, want ze komen er niet door.

We wandelen in 35 minuten naar de Countdown van Beachlands. Het fruit is op, we hebben nog maar 1 appel. Wat we wel hebben is heel veel eten in blik voor het geval dat. En dat moet op, voor volgende week donderdag. We (lees Tineke) kunnen ons inhouden en komen met appels, mandarijnen, pruimen, aardappels, uien en nootjes terug.
Vanavond om 9 uur sluit het hek en morgen vanaf 8 uur kunnen we er weer uit en verder.