In een lekker zonnetje en met een uur extra slaap vanwege de omschakeling naar wintertijd, lopen we na het ontbijt richting het strand. Leny is al op haar werk in het bejaardentehuis. Rob heeft vrij en geeft nog een paar laatste aanwijzingen. Er is een zogenaamde rock-pool op het strand en dus hebben we handdoeken en badkleding in de rugzak voor onze wandeling richting Narrabeen. Tineke is zich niet bewust van ‘Het Programma’ dat vanmiddag van start gaat en zet er de sokken in. Onderweg meldt Leny zich met de vraag waar we heen gaan. En meteen daarop instructies welke weg te nemen voor de mooiste uitzichten. We stoppen bij de North Narrabeen Surf Live Saving Club en vinden een plaatsje op het terras onder een parasol. Het bestellen van de koffie duurt erg lang want het is er erg druk. Het krijgen van de koffie duurt ook erg lang, we hebben het gebak en frisdrank al op, want het is erg druk. Maar ondertussen genieten we wel van het mooie uitzicht op de surfers. Na de koffie lopen we over de brug van de Lagoon naar een trap die ons naar het uitzichtspunt brengt. De eerste flinke klim op deze warme dag.
Als we terug zijn in Collaroy nemen we de tijd nog even op het strand te liggen. Om 14 uur zijn we terug bij Rob en Leny. We krijgen 10 minuten om echte schoenen aan te doen, vanmiddag lopen we naar de vuurtoren in Palm Beach. Palm Beach is een rijke deelgemeente aan het eind van een schiereiland. De overkant is per voetgangerspont bereikbaar, met de auto moet je 90 minuten rijden. We parkeren bij de golfbaan en starten de wandeling. Er is een makkelijke en een zware weg. Er is geen ontkomen aan, we nemen de zware route. Om uit te komen bij de vuurtoren. Het is behoorlijk druk met mensen die de zware route afdalen, wat dan eigenlijk weer een lichte route is, en ons bewonderen voor het uithoudingsvermogen en moed. De vuurtoren en de uitkijk staat in alle reisgidsen dus hoor je om je heen, als je eenmaal uitgehijgd bent, allerlei talen.
Termieten 
De vuurtoren 
Het graf van de eerste vuurtorenwachter 
Rob en Tineke lopen een ander tempo 
Een sjiek restaurant 
Als we weer beneden staan is er niet De Beloning maar begint het volgende deel van Het Programma. Een wandeling , klim, naar Avalon Beach. Rob overtuigt Leny ervan dat het ook een grammetje minder kan en ze parkeert de Swift iets dichter bij de top. Het is daar heerlijk rustig, we wandelen alleen in de prachtige natuur. Leny laat zien dat de bordjes die aangeven dat rotsen kunnen afbreken, ook genegeerd kunnen worden.
En dan De Beloning. Een groot terras, uitzicht over de Lagune en een heerlijk potje bier. Voor Tineke een cappuccino. Alcohol is direct beschikbaar, voor koffie moet je veel moeite doen!
Thuis douchen we en kleden we ons om voor de sashimi , sushi en andere Japanse lekkernijen. Voor Leny en Rob het traditionele begin van hun weekend, voor ons een Tractatus. Heerlijk gegeten met zelf meegebrachte wijn. Het is een BYO restaurant, Bring Your Own, geldt alleen voor de wijn.