Gisteren maakten we in de ochtend, Leny was al vroeg naar haar Bikram yoga sessie, de wandeling rondom de lagune van Narrabeen. Met een aanloop van 20 minuten en een ronde van 8.4 km dachten wij dat het erop zat voor deze heerlijk frisse en toch zonnige dag. Nog heerlijk geluncht in de Boat Shed, zonder alchohol want het was een BYO, Bring Your Own, restaurant waar geen alchohol verkocht wordt. Leny vertelde dat een vergunning niet zo moeilijk te verkrijgen is maar ook al je personeel moet een certificaat hebben dat aantoont dat ze op een verantwoorde manier alcoholische dranken kunnen uitschenken. Onder de lunch appte Leny waar we bleven en welke wandeling ze vanmiddag met ons kan doen. We dachten dat we er waren maar niets bleek minder waar. Terug in Collaroy kwamen we tot een deal voor wat betreft Het Programma, Tineke zou de wacht houden op het strand van Dee Why en wij zouden een rondje van drie kwartier lopen. Met trappen, veel trappen naar Dee Why Cliff Reserve en verder. Toen we terug kwamen had Tineke haar best gedaan, er was niets ernstigs gebeurd. En dus kwam de beloning in de vorm van een kop koffie met chocolade taart en Leny’s zelfgemaakte bananebrood. Dat laatste was illegaal en moest stiekem genuttigd worden. Tegen het einde zagen we twee kennissen van Leny binnenkomen, al wat ouder en hij hersteld van hartproblemen. Hij wilde van alles over New Zealand weten en vandaag , de 12e, hoor ik van Leny dat ze enthousiast geworden zijn.
Die avond genieten we van ons laatste maal in Collaroy, door Leny bereid met een geheim recept. Heerlijk. Het was een vrolijke avond, veel gelachen en veel over Rob geleerd, hij werkte ooit voor het CERN voordat hij zich op de veeartsenij toelegde. Wat een kerel!
We nemen dezelfde avond afscheid want ze zijn de volgende ochtend al vroeg vertrokken en wij worden pas om 11:15 door de taxi opgehaald.
De ochtend begint om zeven uur. Mijn spullen worden uit de slaapkamer verbannen en Tineke pakt haar koffers in. Ik mag mijn koffers nog niet sluiten, dat zou te eenvoudig zijn. Er moet nog van alles van Tineke bij. We ontbijten en als eindelijk alle koffers op de achterplaats staan wordt er schoon gemaakt. De taxi meldt zich, Maurice. Hij is er om 11:12 en op welk nummer precies moet hij zijn. Ik vertel hem uit te kijken naar een toren van koffers en precies op tijd stopt hij voor de deur. Er zit al een dame in de minivan, ze reist naar Hobart. We maken vervolgens een ommetje door Collaroy om nog een dame op te pikken. En dan gaat het op weg. Niet naar de luchthaven maar naar Manly voor een echtpaar uit New Zealand dat vakantie gevierd heeft bij hun dochter. En dan zijn we kompleet. Als Maurice vraagt of we ons goed voelen grijp ik deze gelegenheid aan om voor een pit stop te vragen. De twee bakken koffie en de spanning doen hun werk. De andere mannelijke passagier kijkt mij begripvol aan, hij kent dat probleem. Mooi op tijd, 12:30 , staan we op de terminal, en dat alles voor 61 dollars. Er is een lange rij, als we aan de beurt zijn staat er niemand meer achter ons. We worden bij de Business class balie geholpen. Het totaal gewicht dreigt boven het maximum uit te komen, ondanks het herpakken van een paar zware items in onze handbagage. Maar de dame ziet kans met manipulatie van de gewichten om ons zonder bijbetaling in te checken.
Het is een A380 en we zitten, aan het raam, op het bovendek. De vlucht vertrekt om 15:00 en duurt 8,5 uur. Een half uur voor schema komen aan op Singapore, onderweg was het een paar keer een beetje hobbelig maar verder heel rustig. We gaan supersnel door de paspoort controle en daarna zijn de koffers er vrij direct. Binnen de kortste tijd melden we ons bij de Airport shuttle service naar het hotel. Een fijne stille auto met veel ruimte. We zijn moe en toe aan deze rust. Ook het inchecken aan de balie van het hotel is zo geregeld. 13:00 uitchecktijd, volgende dag. Verlengen tot 18:00 kost 240 singdollar, een beetje teveel, vinden we. En dan blijkt Tineke nog honger te hebben. Dat is in deze stad dus echt geen probleem. Na een korte wandeling vinden we een Amerikaans restaurant waar we, ook om 23:00, te eten krijgen. En even later een nachtwinkel voor als er in de nacht een onweerstaanbare hongerbui langs trekt. We zijn er klaar voor.