13 april, Nuenen

Sinds het laatste bericht vanuit Singapore is er toch nog veel gebeurd. Ik dacht dat we vanaf het bankje aan het water, en het werd toch al wat later, ons zouden gereed maken voor de reis. Maar Tineke wilde de zee nog even zien en zo kwam het dat we verder langs de Singapore river terecht kwamen op de Esplanade en bij de Marina Bay. Alle River Cruise boten maken daar rond en er staat een fontein met de afbeelding van Merlion, de mythische visachtige leeuw die met het ontstaan van Singapore is verbonden. Foto tip voor veel toeristen. Wij lopen er langs, niet wetend wat te denken van de soort van aanbidding die daar plaats vindt. Even verderop is onze fototip, de machtige skyline van Singapore.


Vanuit de verte klinkt muziek. We gaan dichterbij via de Esplanade bridge en vinden een zitplaats bij een modern soort muziektent, aan het water, waar een Chinees orkest oefent. Raffles Institution lezen we op een T-shirt. Moderne westerse en oudere Aziatische muziek met Chinese muziekinstrumenten bespeeld door jonge mensen. We genieten. Tineke loopt rond en maakt foto’s.

We moeten verder want we willen ons nog douchen voordat Irene, een collega van vroeger, arriveert. Ze werkt voor Akzo Nobel bij het vliegveld maar wij zijn pas laat op Changi en zij kan makkelijk de stad inkomen naar ons hotel. Dus spreken we af in de lobby om 19:00. Op naar het hotel dat we al vanuit de verte kunnen zien. Naast het hotel wordt druk gebouwd en de hijskranen zijn voor ons een baken. Vanuit onze kamer konden we zien dat en hoe de kranen werden afgebroken. De bouw nadert zijn voltooiing.

Heerlijk om nog even te kunnen douchen in het hotel. Er is maar 1 douchecabine, bij het zwembad en de sportaccommodatie, met lekker dikke handdoeken. Geen kleedruimte is voor Tineke geen bezwaar. Men is in Singapore nogal preuts uitgevallen maar er zijn op dat moment even geen pottenkijkers.
Na de douche en verse kleren wachten we op Irene. Als ze arriveert herken ik ze eerst niet. Ze draagt een bril. Later vertelt ze dat ze altijd al contactlenzen had maar dat ze die niet meer in kan doen. We praten gezellig over vroeger en nu met een sapje en cappuccino voor Tineke. Het is 15 jaar geleden dat ik haar voor het laatst zag. En… ze heeft een Merlion voor mij meegenomen!

Reddy laat weten dat hij om 21:30 op Changi airport staat. Stipt op tijd staat onze taxi klaar en we zijn daarna snel op de luchthaven. Koffers inchecken gaat vlot, we zitten onder de 60 kilo ten koste van de belading van de rugzakken. Mijn jas neem ik onder arm mee, thuis lijkt het erg koud te zijn.
We hebben honger, nog niet gegeten sinds de lunch. Omdat Reddy meldt dat hij wat later komt gaan wij op zoek naar een restaurant. De plaats die we kiezen gaat net dicht, het is ook al laat op de avond. Na een vrij lange zoektocht komen we aan bij een Amerikaans restaurant dat 24 uur open is. Tineke vindt een zitplaats buiten bij een aardige jongeman die haar ziet zoeken. Terwijl zij gezellig babbelen bestel en betaal ik. Als we klaar zijn wachten we op Reddy. Het wordt krap met de tijd! Als we hem, Padmaja en hun dochter zien blijkt dat hij de vertrektijd verkeerd had gezien. Padmaja rijdt, Reddy is van de bovenste trede van een 6 treden hoge trap in de MRT gevallen en heeft daarbij zijn pols gebroken. Met een plaatje en een paar schroeven wordt het zaakje bij elkaar gehouden en de röntgenfoto bewijst dat onder de hechtingen inderdaad het een en ander aan ijzerwerk zit. Padmaja heeft een cadeautje voor Tineke meegenomen. Een tasje en daarin armbandjes en andere vrouwen-dingen met glinstersteentjes. Tineke is behalve blij ook een beetje beduusd. Reddy stelt haar op haar gemak, ze komen snel een keer naar Nederland en dan komt haar kans iets terug te doen voor al de verwennerij van hun kant.
Ondertussen is de gate open en nemen we afscheid. We krijgen een eerste stempel en doen de paspoortcontrole bij een machine. Ik loop door en krijg een tweede stempel. Tineke wordt tegengehouden:geen instapkaart. En de kaart is nergens te vinden. Ik vind het naar voor haar dat ze moet achterblijven maar zie dan ineens op een van de apparaten een los papiertje liggen. Gelukkig, de instapkaart, we kunnen samen terug naar Nederland. Reddy en Padmaja zwaaien een laatste keer en wij gaan onderweg met de trein naar naar terminal 1 en gate C1.
Na de veiligheidscontrole kunnen we al snel instappen, we zitten vrij ver naar achter. Als Tineke de telefoon af wil zetten kan ze hem niet vinden. Lichte paniek, ook de portemonnee ontbreekt. Het duurt 13 uur voordat Tineke beide zaken terug vindt in de incheckbagage.
De vlucht is vaak hobbelig, Tineke slaapt totaal 10 minuten, ik langer maar hoe lang precies weet ik niet. Ik zie twee films, ‘Vice’ over Dick Chaney, en ‘Free Solo’ over de beklimming van El Capitan zonder touwen.
Op Schiphol, om half acht in de ochtend, een heerlijke en lieve verrassing: als eerste zie ik Christian , dan Mare en Juliette. Ze zijn in alle vroegte opgestaan om ons af te halen. Er was tevoren al een wat verdachte vraagstelling van Christian geweest via Whatsapp. Maar toch! We lopen naar het raam voor een virtuele omhelzing. Mare vindt dat maar zozo. De aankomst van de koffers duurt dan natuurlijk veel te lang. Tineke checkt direct de koffer voor de telefoon en kan opgelucht adem halen. Hij is er.
Met zijn vijven gaan we gezellig koffiedrinken voordat we op weg gaan naar ‘s-Hertogenbosch. Eerst Juliette afzetten bij Prins Hendrik in Vught. Haar atletiek-team doet mee aan de competitie. Later horen we dat ze eerste werden in hun poule en tweede overall. De auto staat bij de flat en wil niet starten na twee maanden stil staan. De startkabel brengt uitkomst.
In Nuenen zien we Elly als eerste met een welkomsgroet. We lunchen in het dorp. Daarna slapen we een paar uur, krijgen een telefoontje van Annette die meldt dat alles kits k.p. is. En dan zijn we klaar voor de verjaardag van Hans. Altijd heerlijk gebak en altijd de vraag of je nog een stukje lust. Gezellig gesproken met zijn zussen en met Peter, broer van Tineke. Als we thuiskomen wacht daar het bed en vallen we terug in het normale waak en slaap ritme. En start het grote leegmaken van de koffers……

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.