Afgelopen nacht was het pikdonker met een schitterende sterrenhemel. Er stonden wat bomen in de weg maar toch was het bijzonder. Desoriënterend is het, vanuit de verlichtte camper de duisternis instappen. Dat heb je niet in Nuenen of Den Bosch. En het was ook koud, heel koud! We voelen mee met de mensen in Nederland die een lente-hittegolf moeten verduren. Zwaar voor ze!
Bij het opstaan zetten we de kachel aan. Die loopt op diesel en heeft een ventilator om de warme lucht de camper in te blazen. Werkt fantastisch. Tot plotseling de verlichting uitvalt. We staan autonoom, geen 230 volt aanwezig, en zijn afhankelijk van de binnen-accu. We begrijpen dit niet want vannacht heeft er maar 1 ledlampje gebrand. Dus bellen we met de Road Assistance die ons doorverwijzen naar Geraldine, 12 km terug. In de stage aldaar kan men niets constateren maar ook niet de toestand van de accu. We rijden onverrichter zake weer weg, naar Timaru voor nog een nachtje free camping. Tineke adviseert Arie en Roel in te schakelen, die weten wel wat een beetje accu aan kan. Ze kan niet zonder föhn
Vanuit de salon 
Vanuit de cabine
De camping in Timaru is een parkeerplaats waar op moment van aankomst 4 kampeerders staan. Vlakbij het strand en ook vlakbij een container terminal. Niet ideaal. Aan de Caroline Bay. Maar als je alleen maar naar rechts kijkt is er niets aan de hand. Tineke maakt een salade en ik kennis met de buurman. Een New Zealander met een camper uit 1986, lang haar en voorliefde voor country muziek.
Tineke zet de salade op de picknick tafel die bij het park hoort en loopt met mij terug naar de camper voor een vraagje. Als willen gaan eten valt ons de zwerm zeemeeuwen op! Een deel van de salade is verdwenen en onze aardige buurman staat vogelverschrikker te spelen. De rol is op zijn lijf geschreven! Heerlijk gegeten met om ons heen een paar heel zielige meeuwen, beroofd van hun maaltje.
We wandelen langs het stille strand en ik krijg een belletje van de Road Assistance, morgen kunnen we langs bij een goed uitgerust service station bij Lake Tekapo. We klimmen over de rotsen naar een wandelpad en maken een slinger door Timaru. Mooie huizen, een mooi sportveld. Zeer uitnodigend en Tineke grijpt dan ook de gelegenheid aan om haar oefeningen op het heerlijke gras uit te voeren.
Als we terugkomen staat de parkeerplaats redelijk vol. Later blijkt dat er nog meer bij kan. Er zijn nu echt meer kampeerders dan de toegestane 10.
We lopen naar het centrum van Timaru voor een restaurant en maken foto’s van de bezienswaardigheden.
