1 maart, Lake Middleton Camp

We staan op om acht uur met heldere hemel, geraas van helicopters die hun eerste passagiers naar de sneeuwvelden brengen. Om half elf zijn we klaar, water aangevuld, alle spullen op de goede plaats en los van de netspanning. Op weg naar Mount  Cook Village. Er is na het vliegveld een afslag naar de Tasman vallei die we nemen. Na een paar kilometers vinden we direct een plaatsje voor de camper. Het is er minder druk dan bij de Hooker vallei, gisteren.

De wandelroute duurt op en neer ook maar een uur. Maar gaat wel, via goed aangelegde trappen, steil omhoog. Onderweg vinden we een ‘oudere’ man dwars over een trap die amechtig naar adem hapt. Met een ‘niets aan de hand’ worden we verder gemaand terwijl het ‘slachtoffer’ op zijn kop krijgt van wat ogenschijnlijk zijn dochter is. De aansteller!
Als we boven aankomen hebben we zicht op de Tasman gletsjer en het meertje van smeltwater.

Terug naar beneden nemen we de afslag naar de ‘Blue Lakes’ die meer groen dan blauw zijn. We kiezen ervoor om het hele pad af te lopen en zien al lopend een hele serie van meertjes. Na het tweede meertje wordt de tocht avontuurlijk met klauteren over rotsen. We komen aan op een plaats waar we ons verwonderen over de stilte die we horen. Als we even op een rots in de vorm van een leunstoel gaan liggen komen er mensen de stilte verbreken. Ook het meisje, we schatten haar op maximaal 18 jaar, dat al 4 maanden in haar eentje rondtrekt met een fiets. Uit Duitsland en spreekt uitstekend Engels. Wie weet, misschien gaan Elin of Mare ooit ook zo’n avontuur aan? En we horen ook die Brabander met vrouw die meent dat soortgelijke routes ook in de Ardennen te vinden zijn. Zijn dochter van 11 loopt ver voor hen uit, zou ik ook doen, en spreekt ons onder bij de parkeerplaats aan met ‘goede morgen’. De afslag naar de Blue Lakes heeft ons een extra uur wandelen in een schitterende omgeving opgeleverd. Tinekes wandelmaatjes krijgen er nog een zware dobber aan haar over 8 weken bij te houden. Zet hem op Gerrie,Ellie, Petra, Hettie en Ingrid: jullie kunnen het!

We trekken verder naar Twizel (de spellingscontrole maakt er Reusel van) voor diesel en boodschappen want we gaan weer op een freedom camp staan. Twizel is een klein plaatsje met relatief veel winkels. Een ijssalon, bakker ( voor twee worstenbroodjes), supermarkt en bank om de belangrijkste te noemen. Het tankstation heeft één straatje met hoogte beperking op 2.80m. Op tijd bedenken we dat we de hoogte van de camper niet paraat hebben. Dan maar de andere tankstraat. Even later, bij de bank, vinden we de exacte afmetingen: hoogte 3.20m, dus … goede intuïtie!

Lake Middleton Camp ligt aan een zijweg van de weg 8 van Twizel naar Dunedin. 14km later staat er een bord met ‘registration boot’. We moeten ons zelf registreren en de enveloppe met 16 nzd in een rode, afgesloten zuil deponeren. We vinden een heel mooie plaats aan een azuurblauw meer. Met een glaasje ijskoude witte wijn, een paar toastjes met kaas, 25 graden Celsius, lekker windje en pracht uitzicht wordt het weer afzien voor ons. Als we dat maar (nog) 5 weken volhouden!

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.