6 maart, Dunedin

We slapen in Portobello. Het was een experiment. Tot nu toe onder een dekbed maar vannacht is de deken uitgetest. Resultaat: dekbed te warm, deken te koud! Hoe verder?
Vanavond een nieuwe poging!
We worden wakker van een beetje regen. Tegen de tijd dat we opstaan is het droog maar bewolkt. Vandaag bezoeken we, met het openbaar vervoer, Dunedin. De bus is 10 minuten te laat maar als iedereen is ingestapt en er komt nog een oud vrouwtje aanlopen, trekt de chauffeur de handrem aan en stapt naar buiten om haar te vragen of ze ook mee wil. Nee, ze stapt in de boekenbus die ook net gestopt is. Ja, zegt de chauffeur, ze is voor hem een bekende klant die hij niet zo maar, omdat ze slecht ter been is, kan laten staan. De bus zet zich in beweging en de chauffeur zwaait vriendelijk naar wegwerkers en andere chauffeurs. Heerlijk ontspannen! De terugreis is het tegendeel daarvan. Al bij het instappen wordt mijn 50 nzd niet zo gewaardeerd, ik moet 12 nzd betalen voor de rit en het wisselgeld zit ver weg. Als we een paar haltes verder zijn en een kruispunt overgaan remt de bus zeer bruusk: chauffeur zat te slapen en heeft het rood licht gemist. Een passagier vliegt bijna door de cabine. Hij kwam op de stoel voor hem terecht. Voor Tineke het signaal om, terwijl ze zit, met twee handen de beugel voor haar vast te houden in een houding die we kennen van noodlandingen. Uit de film, dat dan wel. Even later neemt hij met veel vaart de haarspeldbochten en raakt daarbij een aantal pionnen! We zijn blij als we uitstappen. Bij de pub alwaar we de goede afloop met een pilsje willen vieren. We luisteren daarna in de camper naar ‘Auld Lang Syne’, gezongen door Dougie MacLean die we via Spotify leren kennen!

Dunedin is een leuke stad. Veel cafés, terrassen en eetgelegenheden. Er heeft een cruiseschip aangemeerd en dat is te merken. We bezoeken het station en horen daar dat de trein van 12:10 erg druk is vanwege dat cruiseschip maar dat die van twee uur rustiger is. We nemen het in overweging en gaan verder.

Op naar het Settler museum. Onderweg zien we een stoomlocomotief, 63 jaar oud. Het lijkt alsof de man die de uitleg verzorgt de machine nog zelf in elkaar heeft gezet. We zetten onze namen in het gastenboek en worden op onze vingers getikt. Wij schrijven op het commentaar gedeelte, de bladzijde is vol en er moet omgeslagen worden. We staan er nu twee keer in!

Het Settler museum is de moeite waard maar omdat de honger toeslaat gaan we er snel doorheen. Volgende keer nemen we er de tijd voor.

Terug naar het Octagon voor de lunch buiten op het terras. Ondertussen is er weer volop zon. Een salade , fish and chips, capochino en een glas heerlijke witte Chardonnay. Dat zou de mevrouw die ons bedient ook genomen hebben, uitstekende keus. Het is niet de eerste keer dat we dat horen. We zeggen tegen elkaar dat de dames en heren in Nederland hier nog wat zouden kunnen leren voor wat betreft vriendelijk omgaan met klanten.


Tijd voor de kerken. In de laatste waar we binnen lopen worden we aangesproken door een vrouw. Ze legt uit dat het een Anglicaanse parochie kerk is. De Anglicaanse kerk is ontstaan uit de Rooms Katholieke kerk met een aantal aanpassingen. Zo zien we aan het kruis geen afbeelding van Jezus omdat de Anglicaanse kerk er van uitgaat dat Jezus herrezen is!! En de priester kan zowel man als vrouw zijn en er is geen celibaat. En ja, zij is de priester van deze kerk!! De kathedraal is begin 20e eeuw gebouwd. In 1917 was, vanwege de Eerste wereldoorlog, het geld op. Pas in 1971 is besloten het gebouw af te maken. Daardoor is er een oud en een heel mooi nieuw deel met een prachtig kruisbeeld van glas. Vanavond om 7 uur is er een dienst vanwege Aswoensdag. Maar we kunnen ook nu al een askruisje krijgen. Met een askruisje en een zeer gemeend ‘safe journey’ stappen we naar buiten en ontmoeten daar Robert Burns die ‘Auld lang syne’ componeerde.

Het bezoek aan het Dunedin Public Art Gallery is de moeite waard, niet op de laatste plaats door de speciale tentoonstelling van Chinese temporary kunst. Ik zie de tank terug, helemaal van leer gemaakt! Mooie foto’s, mooie videos!

Als laatste staat de universiteit op het programma. Na een beetje zoeken vinden we de gebouwen die de basis vormen van wat nu een groot complex is. We gaan even uit de zon in het gras liggen en dromen weg met een zacht geroezemoes op de achtergrond. Vakantie!

Tijd om weer terug te gaan naar Portobello. De wachttijd verkorten we door de supermarkt te bezoeken. We komen er uit met vlokken (puur) en peperkoek. Nu nog een klein stukje met de bus, gezellig uit het raam kijken tijdens de rit!

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.