Lekker uitslapen tot 8 uur en daarna buiten in de zon ontbijten. Zo begint deze dag. Om in de zon te zitten moet de zware houten tafel met ingebouwde banken aan beide zijden, terug gedraaid worden in de positie waarin we de bank gisteren aantroffen. De plaats die we ingenomen hebben is zeer ruim, lekker gras voor de deur en geen buren. Het kost alleen wat moeite op de auto zo te manoeuvreren dat we maximaal van de zon kunnen genieten.
Een prachtige boom waar we op uitkijken
Napier is door een aardbeving in februari 1931 verwoest en daarna in art deco style weer opgebouwd. We rijden met de auto naar het stadje, een beetje een stadsbusdienst bestaat er nauwelijks. Er gaat een bus op en neer tussen Napier en Hastings en die rijdt niet meer na zessen ‘s-middags. Dat is voor ons nachtbrakers geen optie.
Voor alle parkeerplekken in de stad moet je betalen maar aan de boulevard mag je twee uur gratis staan. We wandelen door Napier, zien veel moois, eten Mexicaans en zijn ruim op tijd terug. Genoeg tijd om nog even op het strand te liggen. Als ik na een half uurtje op sta om een stoel te gaan halen, zie ik een ambtenaar heftig notities maken en die intikken op een draagbaar printertje waar een bonnetje uitkomt voor achter ruitenwisser laden. De ruitenwissers van de rode auto, twee plaatsen bij onze camper vandaan! Ja, zegt de man, het is maximaal twee uur en je kunt het met twee uur verlengen maar dan moet je de parkeerplaats af en weer oprijden. Zo gezegd, zo gedaan! Uiteindelijk doen we dat twee keer omdat het strand zo heerlijk is én om de wandeling van een uur over de boulevard te maken die naar Hastings voert.
Ik raak in gesprek met een particuliere chauffeur die een Amerikaanse dame met verwend zoontje in een dikke Mercedes rond rijdt. Hij heeft nog een aantal goede tips voor het vervolg van onze reis. Straks maar eens in de groep gooien.
Er hangt een lang gerekte wolk voor de kust. 
